Οι Σπέτσες βρίσκονται στα δεξιά της εισόδου του Αργολικού κόλπου και γύρω της βρίσκονται τα νησάκια Σπετσοπούλα, Άγιος Γιάννης και το Μικρό Μπούρμπουλο.
Το νησί απέχει 1,5 μίλι από την Ερμιονίδα και 50 μίλια από τον Πειραιά και έχει σχήμα ωοειδές με περίμετρο ακτογραμμής 11 μιλίων, εμβαδόν 22,5 τ.χιλ., μέγιστο μήκος 6.5 χλμ. και πλάτος 4 χλμ.
Η υψηλότερη κορυφή του νησιού είναι ο Προφήτης Ηλίας με 291 μ.
Τα ακρωτήρια του νησιού είναι το Σουρμπούτι (ΒΑ), το Κάβο - Φανάρι (Α), ο Μαυρόκαβος (ΝΑ), το Ζάστανο (Ν) και το Μπουρμπούθι (ΒΔ).

Οι Σπέτσες στην αρχαιότητα ονομαζόταν «Πιτυούσσα» που σημαίνει "πευκόφυτος". Το όνομα αυτό χρησιμοποιήθηκε για 3000 περίπου χρόνια μέχρι τους πρώτους βυζαντινούς αιώνες. Το όνομα "Σπέτσες" το πήρε πιθανόν από τους Ενετούς, που την ονόμαζαν ISOLA DI SPEZZIE – «αρωματοφόρο νήσο», λόγω του ότι στις Σπέτσες υπήρχαν πολλά αρωματικά φυτά.

Το έδαφος των Σπετσών είναι κυρίως πευκόφυτο, ενώ μεγάλο μέρος του καλλιεργείται. Κύρια προϊόντα που παράγονται είναι ελιές, λάδι, δημητριακά, σταφύλια, αμύγδαλα και σύκα.
Υπάρχουν λίγες μικρές κτηνοτροφικές μονάδες, που παράγουν κτηνοτροφικά προϊόντα.

Το κλίμα είναι δροσερό και υγιεινό και προσφέρεται ως τόπος παραθερισμού.

Ο πληθυσμός της είναι περίπου 5000 κάτοικοι που ζουν στην πόλη των Σπετσών και ασχολούνται κυρίως με τον τουρισμό, ενώ ορισμένοι επιδίδονται στη ναυτιλία και την αλιεία.

Οι Σπέτσες αποτελούν Δήμο που συστάθηκε το 1934, μετά την αναγνώριση της Κοινότητας των Σπετσών σε Δήμο.
Περιλαμβάνει τους συνοικισμούς της Αγίας Παρασκευής, των Αγίων Αναργύρων, των Αγίων Αποστόλων, τον Αδοσίδον, το Βρέλον, τον Ελώνα, τη Ζωγερία, το Λιγονέρι, την Παραπόλα, τη Τζήλα, τη γυναικεία Μονή Αγίων Πάντων, καθώς επίσης τη νησίδα Σπετσοπούλα ιδιοκτησίας της Οικογένειας Νιάρχου, τον Άγιο Γιάννη και το Μικρό Μπούρμπουλο.